-4-
Uzun uzun aynı şeyleri söyleyip durdum, aynı tonda her seferinde daha uzatarak. Anlamını yitirene kadar çeşitli üslupları içerleyip tekrar vazgeçtim, ne bileyim hepsi sanki olduğundan daha yapaydı yazılınca. Bazıları sadece okudukça değer kazandı, daha hızlı olanlar. Nefes bile arası vermeden oradan buraya koşup atlayıp zıplayıp anlatanlar. Hatta öyle ki ne dediğini anlamak gibi bir derdiniz bile olmadan ilerleyen. Yeterince anlamsızlık falan değil bu, anlamsızlığı düzenlenmesi. Okuyana yol verecek şekilde planlı saçmalık. Kendine bile gülmeden bunu yaparken, senle buna gülmeyecek biri yoktu tabi. O zaman işte bütün yargılamalar karşısında duracak tek bir insan kaldı. Dalga geçilen dünya öcünü almak için komik bir yol buldu. Hepsi, herkes tekrar susana kadar, biten şeylerle ilgilenmeye mahkum oldu. Sigaranın zaman karşısındaki acizliği falan filan. Sonunda yapılacak tek şey kalmıştı, zaman yok etmeden hızlı sömürmek hayatı onla beraber yanıp tükenmek, yaşama isteğini tamamen yok etmek. Belki küllerinden doğan tekrar o olurdu.